Deze documentaire – met animaties wanneer het moet – geeft een portret van de Joods-Israëlische mensenrechtenadvocate Lea Tsemel die al meer dan 50 jaar Palestijnse politieke gevangenen verdedigt binnen het Israëlische rechtssysteem. De film focust vooral op twee recente gevallen: de 13-jarige Ahmed die met zijn 15 jarige neef Hassan de straat op gaat, beide met een mes; een Israëlische tiener wordt door Hassan gestoken en Hassan wordt door veiligheidstroepen gedood. Ahmed wordt zonder enig feitelijk bewijs door twee achtereenvolgende rechtbanken veroordeeld voor poging tot moord. Het tweede geval gaat over Israa Jabis, die haar auto in brand heeft gestoken waarin twee gastanks lagen. Ze raakt daarbij zelf zwaar gewond, een politieman licht. Er kan geen opzet bewezen worden, Jaabis heeft al veel vaker geprobeerd zelfmoord te plegen, maar toch wordt haar daad uitgelegd als een zelfmoordaanslag en wordt ze veroordeeld.
Tsemel vindt het haar verantwoordelijkheid om Palestijnen te verdedigen omdat zij hoort bij en profiteert van de heersende macht waar de Palestijnen onder gebukt gaan. En waar halen Israëliërs het recht vandaan om Palestijnen voor te schrijven hoe ze moeten vechten voor bevrijding? Tsemel noemt zichzelf een “boze, optimistische vrouw”. “Probeer me maar te begrijpen, want ik ben de toekomst.” Voor sommigen is ze een rolmodel, anderen vinden haar een verrader, ze wordt uitgescholden, krijgt doodsbedreigingen. Ze is ‘advocaat van de duivel.’
De film kwam in mei 2019 uit en werd door zowel critici als het grote publiek enthousiast onthaald. “De film laat de menslievendheid en de pijn zien die achter agressie en etiketten liggen.” “Deze advocaat van de duivel heeft niets van het charisma of moederlijke inzet van een Moeder Theresa.” Lea Tsemel is een sterke onconventionele vrouw. Omdat de twee genoemde processen van begin tot eind gevolgd worden wordt nogmaals duidelijk hoe onbuigzaam het Israëlische rechtssysteem zich opstelt tegenover Palestijnen, of ze nu schuldig zijn of niet. “Het bestaan van zo’n film is essentieel voor de democratie van Israël.” “Een maatschappij die een dergelijke film verwerpt verwijdert zich met een grote stap van wat we normaliter democratie noemen.”
Advocate won in 2019 de eerste prijs op het Israëlische Docaviv Filmfestival, tot woede van de Israëlische minister van Cultuur. Deze kreeg steun van rechtse activisten en organisaties, wat er zelfs toe leidde dat een grote loterij en sponsor van Docaviv zijn steun aan het Filmfestival introk. Wat die sponsor weer op zoveel kritiek van kunstenaars, schrijvers en kunstverenigingen kwam te staan, dat hij zijn besluit weer introk en bepaalde dat hij het geld in het vervolg aan Docaviv zou geven en niet meer aan de individuele kunstenaar. In het Noorden van Israël nam de burgemeester van Ma’alot eenzijdig het besluit, op instigatie van de minister van Cultuur, om Advocate niet te laten vertonen op een festival in zijn gemeente. Dit leidde tot felle protesten van mensen die pleitten voor de vrijheid van meningsuiting, op een alternatieve plek werd de film alsnog vertoond, maar het leidde tot een clash tussen een 150 activisten die tegen censuur protesteerden en zo’n 200 rechtse tegendemonstranten, die hen bespuugden en bedreigden.
Ondanks deze controverse werd Advocate in een aantal theaters in Israël vertoond en op enkele landelijke tv-kanalen.