Bestuurslid Stichting Vrede voor Palestina
De Stentor 15 mei 2021
De televisie staat bij mij de hele dag aan”, zegt Khaled Sa’ad uit Zwolle. Zijn familie komt oorspronkelijk uit Palestina, maar zijn vader vluchtte in 1948 toen de staat Israël werd gesticht. Ze hadden twee mooie huizen aan zee, vlak bij Tel Aviv. ,,Die pijn zit in mijn genen. Toen ik 9 jaar was, zag ik de sleutels van die twee huizen in de handtas van mijn oma. Dat vergeet ik niet. De dromen van mijn familie vielen in duigen.”
Hij vindt het vreselijk om te zien wat er nu gaande is. Vanuit Nederland begeleidt hij waterprojecten in het Midden-Oosten. Hij gelooft in vrede en niet in oorlog, niet in geweld. Hij keurt af dat Hamas nu bommen gooit, maar hij begrijpt het wel. Palestijnen hebben geen staat, geen identiteit, geen leven. Er is amper drinkwater in de regio, er moet samengewerkt worden, dat weet hij als geen ander.
Mensen verdrijven
,,Dat dit nu gebeurt, is een reactie. Er is veel armoede in Gaza, geen eigen economie, het is omsingeld door Israël. De Palestijnen willen graag Oost-Jeruzalem als hoofdstad voor hun toekomstige eigen staat, maar het militaristische regime is bezig om daar Palestijnen uit hun huizen te zetten. Dat heeft niet met huurgeschillen te maken, het regime wil deze mensen verdrijven en maakt het leven daar door allerlei moeilijke procedures onmogelijk. Dat is onmenselijk.”
Hij wil niet naar het verleden, maar naar de toekomst kijken als het gaat om de oplossing van het conflict. ,,Niks is onmogelijk. Er moet een manier zijn om in vrede samen te leven met het Israëlische volk, dat ik zeker respecteer. Maar het kolonialistische regime dat in Israël regeert, kent alleen de taal van geweld.”
